niedziela, 14 września 2014

Rozdział 7

LEA

   - Ziemia do Lei?
Kładę się płasko na plecach pod biurkiem. Moim oczom ukazują się podpisy, kilkanaście podpisów różnych osób.
Pewnie byłych pacjentów.
Nie zwracając uwagi na Sky'a przesuwam palcem po jednym z imion. Biurko jest szorstkie.
Nagle przede mną pojawia się starsza kobieta, unosi do twarzy dłonie owinięte zakrwawionymi bandażami.
Znika, kiedy tylko zsuwam palec z jej imienia.
Dotykam kolejnego podpisu. Młody chłopak, właściwie dzieciak buja się na podłodze w przód i w tył.
Jego spierzchnięte usta szepczą tylko jedno słowo - dom.
Czuję na skórze ciepły oddech. Odwracam głowę, dopiero teraz zauważam, że Sky położył się obok.
   - Przerażające, nie? - mruczy.
Sarkazm razi mnie w twarz.
   - Daj mi rękę - szepczę.
Chłopak bez słowa splata swoje palce z moimi.
Wtedy znowu dociskam opuszek do kolejnego imienia.
I teraz widzimy wszystko razem.
Starzec z metalową laską siedzi na łóżku naprzeciwko nas. W pierwszej chwili wygląda normalnie, a za sekundę odwraca laskę, zdejmuje z końca gumową kuleczkę i przebija sobie gardło metalową rurką.
Odrywam dłoń od blatu.
   - O Boże - szepczę i przechylam głowę w stronę Sky'a tak, że praktycznie wtulam się w jego ramię.
Chłopak przekręca się i otula mnie drugą ręką.
Na mój policzek spływa jedna łza należąca do Sky'a. Po chwili chłopak składa wolny pocałunek na moim czole. Następnie przesuwa dłonią po mych włosach.
   - To pewnie tylko wspomnienia - mruczy Sky.
   - Obyś miał rację - mówię jąkając się przy każdej sylabie.
Przerywa nam zgrzyt zawiasów.
   - Co wy tu robicie? - warczy jakiś męski głos.
Szybko wypełzamy spod biurka i wstajemy. Widzę wysokiego, czarnowłosego mężczyznę.
   - Wolfer zaprasza do Pokoju Zwierzeń. - Informuje i odchodzi.
Stoimy w ciszy, ale wtedy z korytarza dochodzi nas jego głos.
   - Pieprzeni psychole.
Przez chwilę nic nie mówimy, oboje zdezorientowani,
Potem Sky ponownie łapie moją dłoń.
   - Powinniśmy się zbierać.

SKY

           Nie wiem czy jestem bardziej przerażony, czy wkurzony. Próbuję wycisnąć wszystkie myśli z głowy. Bardzo pomocna jest w tym dłoń Lei. Jej ciepłe palce splecione z moimi. Myślę tylko o tym.
           Puszczamy się dopiero w Pokoju Zwierzeń siedząc na krzesłach obok siebie. Po drugiej stronie widzę uśmiechniętego Mike'a machającego do nas. Staram się na niego nie patrzeć, także musiałbym się uśmiechnąć.
           Inne osoby schodzą się jeszcze przez dziesięć minut, a na końcu wchodzi Wolfer.
- Witam wszystkich tu zebranych! - woła radośnie.
Każdy odwołuje swoją wersję powitania, po czym doktorek siada.
- Dzisiaj dołączy do nas nowy kolega, Jimmy.
           Oczy większości lądują na facecie w białej piżamie z rękoma złożonymi na kolanach. Krótkie, ciemne włosy i kilkudniowy zarost. Widocznie nie ma zamiaru się przywitać. Niektórzy chrząkają, inni szurają krzesłami.
           W końcu Wolfer go zachęca:
- Dalej, Jimmy, opowiedz nam coś o sobie.
            Jimmy staje prosto.
- Witajcie, jestem waszym nowym Bogiem. Klękajcie przede mną.
             Mam ochotę prychnąć, ale tego nie robię. Czuję na sobie wzrok Lei, przypala mnie.
Chcę stąd zniknąć. Nie przez tego dziwnego gościa, machającego Mike'a, czy Leę. Tym razem to wina starca z metalową laską
              Zdążyłem przypomnieć sobie Benniego, cholera.
- Naszym nowym Bogiem? - pyta Teresa, jego sąsiadka.
- Tak.
Cisza.
Chryste, dlaczego to taki palant.
- Więc, Jimmy,dlaczego tak sądzisz?
- Mówcie mi Castiel.
- Dobrze wiedzieć. - Kwituje Wolfer pisząc coś w papierach. - To może teraz Lea?
Lea Wstaje.
- Jest okay - tu zerka na mnie. - zwieram nowe przyjaźnie. Mam dobry humor i nie jestem przygnębiona.
- A jak samopoczucie?
              Przypominam sobie, że skłamałem tłumacząc nieobecność Lei. Chyba jej o tym nie wspomniałem.
- E... Bardzo dobrze.
Dziewczyna siada, a Wolfer wywołuje kolejną osobę.
- Mike?
Mój przyjaciel opowiada o tym, że lubi grać w tenisa stołowego, czuje się "fajowo", cieszy się, że do jego grona znajomych dołączyła Lea, nie może doczekać się obiadu i wciąż zastanawia się nad tym, dlaczego Kate przeżyła dźgnięcie prętem w brzuch.
              Wzruszam ramionami. Też się nad tym zastanawiam.
              Kiedy zebranie się kończy, ktoś podchodzi by pogadać z Leą, więc się nie wtrącam i wychodzę sam. Nogi niosą mnie korytarzami, które przypominają labirynt. Jasne, ciasne i niestety zimne. Na trzecim piętrze upewniam się, że nikt nie pilnuje schodów, po czym przebiegam przez nie jak najszybciej i wspinam się w górę.
              Popycham wielkie metalowe drzwi. Są zamknięte. Przez pierwszy miesiąc przychodziłem tu dzień w dzień, modląc się, by te cholerne drzwi się otworzyły.
             Chcę wyjść na dach, pooddychać świeżym powietrzem, rozłożyć ręce i poczuć wolność,
             Zadowalam się kafelkami na podłodze. Podciągam kolana do klatki piersiowej i staram się oddychać.
             Dopiero teraz zdaję sobie sprawę, że się duszę. Nie mogę się ruszyć, ciemność powoli wparowuje do mojej głowy.
             Łapię się za włosy.
Dasz sobie radę.
Dasz.
Wielki haust powietrza. Przecieram twarz.
             Czasem myślę, że jest tego za dużo. Wszystkiego.
Lea kuca przede mną i kładzie swoją dłoń na moim ramieniu. Wygląda na zatroskaną.
- Co ty tu robisz Sky?
Wgapiam się w jej oczy.
 - Myślałem... Sam nie wiem.
              Siada obok mnie, a ja od razu odczuwam dreszcze.
- O czym myślałeś? Możesz mi powiedzieć.
- Potrzeba przebywania z samym sobą się odezwała. Czasem tak mam i ciągle się zastanawiam, czy wszystko ze mną w porządku. A co ty tu robisz?
               Gdybym umiał w jednym momencie zamienić się w szczęśliwego człowieka.
- Martwiłam się o ciebie.
- Prędzej ja o ciebie. Nie musisz zaprzątać sobie mną głowy, jestem tutaj wystarczająco długo i jakoś daję radę.
- Muszę się martwić - uśmiecha się - jesteś tutaj moim jedynym przyjacielem.
                Całą uwagę skupiam na metalowej poręczy. Znamy się z Leą krótko, a już łączy nas dziwna więź. Oczywiście wiem, że to przez te wydarzenia.
                Zamykam oczy.
- Myślałaś już o tych wizjach? Dotykasz czegoś, pojawiają się dziwne obrazy, jak hologramy.
- A może jestem medium?
                Śmieję się, chociaż to bardzo możliwe.
- To tak... - zaczynam niepewnie. - jakbyś mogła odtwarzać przeszłość.

20 komentarzy:

  1. ej, ten dziadek był straszny .-.
    chce więcej, piszcie szybciej, pliz ;-;
    weny 8)

    OdpowiedzUsuń
  2. Jejku jaki dziadek ... dreszcze mnie przeszły ale przez niego Lea i Sky byli bardzo blisko sb wiec sie i wpewnym sensie cieszę ;)
    Jestem bardzo zaciekawiona tymi ich wizjami i nimi kim oni sa !!!!??? :D
    Czekam na nexta !!! :) ( jak najszybciej )
    Twoja fanka Niegodna Gosia

    OdpowiedzUsuń
  3. Tak długo czekałam na ten rozdział...ale..JEST WSPANIALSZY NIŻ MYŚLAŁAM!!! *.* dużo weny życzę ;)

    OdpowiedzUsuń
  4. No właśnie kurde tak to jest -.- Ludzie nie wierzą bo magię a wszystkich którzy stwierdza ze ona istnieje bo do psychiatryka ^^ Hahah, a tak na poważnie, to świetny rozdział. ! Tak długo nie dodawalas ze myślałam iż go zawiesiłaś :) Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  5. Patrze, a tu nowy rozdział. Czytam, zdaje sobie sprawe że nie jestem w temacie, zjeżdżam w dół a tam 3 nowe rozdziały! Jestem w niebie!! A poza tym rozdział super, nie spodziewałam się takiego obrotu akcji. Ale w takim razie co robiła Lea że widziała tych innych, nie tylko z podpisów?
    Weny

    OdpowiedzUsuń
  6. Patrze, a tu nowy rozdział. Czytam, zdaje sobie sprawe że nie jestem w temacie, zjeżdżam w dół a tam 3 nowe rozdziały! Jestem w niebie!! A poza tym rozdział super, nie spodziewałam się takiego obrotu akcji. Ale w takim razie co robiła Lea że widziała tych innych, nie tylko z podpisów?
    Weny

    OdpowiedzUsuń
  7. Super! Tyle czekałam aż napiszecie nowy rozdział ;_; jest świetny tylko jeden wpis na parę miesięcy mi nie odpowiada XD ten dziadek jest przerażający ;_; Sky chyba boi się bardziej niż Lea XD weny wam obu żebyście szybciej napisały nowy rozdział

    OdpowiedzUsuń
  8. Mówicie mi Castiel?
    No przypadek z życia wzięty, jak się naoglądam jeszcze trochę SPN to stanie się ze mną dokładnie to samo co z tym gościem...xD
    Swoją drogą. Wiedziałyście, że jeżeli chodzi o tego prawdziwego archanioła, znaczy tego spisanego gdzieś tam, to tak naprawdę ma na imię Cassiel a nie Castiel? Castiela trzepnęłi....a tak, do serialu xD
    Cholera, chciałam jakiegoś jednorożca pod tym stołem , a tu jakieś napisy ;_;
    czekam na ciąg dalszy!
    help-thinking.blogspot.com
    believeitonot.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  9. Ojej *-*
    Dzisiaj przeczytałam wszystkie rozdziały. I stwierdzam, że są zajebiste :D
    Sky jest podobny do Rayana w moim opowiadaniu. Raz chce wszystkich uratować, a po chwili zabić. Albo ma wszystkich dość, lub ich kocha. No indentyco. Lee już lubię :3 Mike'a wprost uwielbiam :D taki wesoły chłopak. Ciekawe dlaczego Lea widzi to wszystko i czuję, że Annabeth coś pomiesza. Tak myślę. Przepraszam, za taki bałagan w komentarzu, ale jestem chora, moje oczy same się zamykają i jestem padnęta. Lecz wiedz, że zdobyłaś nową czytelniczkę :D
    Czekam na nowy rozdział!

    OdpowiedzUsuń
  10. Przypadkiem trafiłam na tego bloga. Myślę sobie co tam przeczytam. Czytam czytam i odkrywam ze jest to genialny blog z genialną historia i kreatywnym twórcami! Czekam na następne części i życzę jak najwięcej weny ! :) :) :)

    OdpowiedzUsuń
  11. Ja też zastanawiam się, jak Kate przeżyła pchnięcie prętem w brzuch. I czekam na jakiegoś Dean'a, skoro Castiel już jest :)

    OdpowiedzUsuń
  12. Ej, kiedy nowy, co?
    I właśnie, jak Lucyna czeka na Dean'a, to ja na Sama :D

    OdpowiedzUsuń
  13. Kiedy nowy rozdział ???????

    OdpowiedzUsuń
  14. Dziadek - ;-;
    I kiedy nowy?
    "Pieprzeni psychole" :D
    /A-ya

    OdpowiedzUsuń
  15. Zapraszam na mojego bloga
    http://i-wish-i-will-survive.blogspot.com/
    PS. Nie wchodź jeżeli nie lubisz żywych trupów :)

    OdpowiedzUsuń
  16. AAAAA JA CHCĘ JUŻ KOLEJNY!!!!!!! Błagam, nie każ mi czekać! <3
    p.s. może wbijesz? zapraszam ;p
    http://laboratorium-tajemnic.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  17. Będzie kontynuacja?

    OdpowiedzUsuń
  18. No, no. Już rok minal xD
    Prosze! Prosze kontynuuj ;)

    OdpowiedzUsuń